Hvað er betra en páskar með teyndó?

Sérstaklega þegar maður er ungur og ástfangin. Þetta veit hann Vilhjálmur jafnaldri minn. Mér fannst allavaganna fátt betra en páskar með teyngdó hér í dann. Það var jú á páskunum sem ég, ung stulka hitti teyngdafjölskyldu mína hér um árið. Bóndinn (sem var reyndar ekki orðin bóndi minn þá) fór með kærustuna austur á land og kynnti hana fyrri fjölskyldunni. Mér var tekið með kostum og kjörum enda teyngdafaðir minn heitinn höfðingi heim að sækja. Og það snart mig mest sú barnslega gleði sem gamli maðurinn sýndi þegar að við sonur hans settum um hringanna. Hann var svo innilega ánægður fyrir okkar hönd. Sú gleði var ósvikin. Enda var teyngdapabbi maður sem lifði fyrir syni sína, teyngdadætur og barnabörn. Okkar gleði var hans gleði.

Og þessir fyrstu páskar sem ég eyddi með varðandi manni mínum og fjölskyldu hans lifa svo sannarlega í minningunni.  Og  þó að ég sé jafnaldra hans Vilhjálms sem nú ver páskum með varðandi konu sinni og hennar fjölskyldu, þá eru nú tíu ár síðan þessir páskar mínir voru svo góðir.

Vilhjálmur eyddi páskunum með tengdó